
بسماللهالرحمنالرحیم
نقب شیطان در خانهها
در شرایط کنونی، بیتردید یکی از شاخصهای تعیین کننده در جامعهشناسی و مردمشناسی، بررسی واکنشهای اجتماعی به اخبار و مطالب منتشر شده در فضای مجازی است. با اندکی بررسی و تفحّص، در مییابیم که بسیاری از مردم از اقشار گوناگون فرهنگی، همچون سرگشتگان برهوت که به دنبال هر سرابی میدوند، با شنیدن هر ندا یا ادّعایی در این فضای مسموم و مصنوعی، متأثّر میشوند و به سادگی تحت الشعاع تبلیغات و القائات اغواگرانه بوق های رسانهای قرار میگیرند، بلکه همچون سربازانی بی مزد و مواجب در راستای انتشار و انعکاس پیام آن میکوشند؛ هر یک از زاویه دید خویش به تفسیر و تأویل آن میپردازد و شاخ و برگی به آن میدهد و خلاصه بازاری را گرم میکند که خود در آن سودی نمیبرد!
این مفسّرین خودخوانده و تفسیرهایشان که طیف وسیعی از اقشار جامعه را در بر میگیرد، ناآگاهانه در زمین دیگران بازی میکنند و بی آنکه بدانند حق در کدام طرف و باطل در کدام طرف است، چند صباحی کوتاه با یک موج خبری مشغول میشوند تا آن گاه که خسته میشوند و رنجور و سرخورده باز میگردند و حادثهای دیگر را به انتظار مینشینند تا مانند «تخته پاره ای بر موج» اسیر جادوی آن شوند و بازیچه دستش قرار گیرند!
این فرآیند تکراری و ملال آور که حاصل فریبکاری و وسوسه گری فضای مجازی و دنیای سیّال اخبار و رسانه است، روزانه بارها و بارها تکرار میشود و از دریچه تلویزیونها و نمایشگر کامپیوترها و تبلتها و گوشیها، روزانه میلیون ها نفر از مردم را مسحور خویش می کند و در پازلی از پیش طرّاحی شده بازی میدهد!
اما برای آگاهان جای هیچ تردیدی نیست که این ابزارهای پر زرق و برق و تکنولوژیهای پیشرفته برای مخابره مافوق صوت رویدادها و تحلیل ها و بالأخره کارکردهای متنوّع این غولهای رسانهای همگی در خدمت شیطان و اهداف شوم و مخرّب او قرار دارد؛ آنچنانکه از یک سو با جلوه گری، تهییج شهوات و امیال نفسانی و تبلیغ و ترویج متاع ناچیز کمپانیهای بزرگ، رشد معنوی و اخلاقی و ارزش های انسانی مردم را در نطفه خفه می کند و از سوی دیگر با شبهه افکنی و به راه انداختن اتاقهای فکر به تبلیغ الحاد و تعمیق مبانی کفرآمیز و ضدّ دینی میپردازد.
از همین روست که حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی تلویزیون و اینترنت را «دست راست و دست چپ شیطان» مینامد که با آن دو مردم را پرورش میدهد؛ یا اینترنت را به نقبی در خانهها تشبیه میکند و در حکمتی عمیق و غریب میفرماید: «لا حائط لبیت فیه الإنترنت»؛ یعنی «دیوار ندارد خانهای که در آن اینترنت است!»
(منبع: پایگاه اطّلاع رسانی معظّم له، بخش گفتارها، گفتار 101)